ငါ အိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္က ငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
ငါ့ကို နားလည္ေပးပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္း-ဟင္းေတြ
အက်ႌေပၚ ဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါ အက်ႌ လံုခ်ည္ ဖိုသီဖတ္သီ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊
ငယ္ငယ္တံုးက ဖိတ္ဖိတ္စင္စင္ စားေနလို႔ ငါ သင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဘူးတဲ့စကားေတြကို
ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳ နားေထာင္ေပးျပီး ငယ္ငယ္တံုးက အိပ္ရာဝင္တိုင္း
တေထာင့္တည ပံုျပင္ေတြ,ငါးရာ့ငါးဆယ္ နိပါတ္ေတာ္ေတြ, ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႔ေတြ စတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို
မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။
မလႈပ္ရွားႏိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီလိုတဲ့အခါ
ငါ့ကို မျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တံုးက ေခ်ာ့တလွည့္ ေျခာက္တခါ
ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခတ္သစ္နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိ နားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တံုးက ဘာေၾကာင့္-ဆိုတဲ့
ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါ ျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ၊ ႏြမ္းလ်ျပီး
လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစံုနဲ႔ ငါ့ကို ကူတြဲေပးျပီး လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တံုးက တလွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္
ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
အသက္ႀကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႔ေနာက္မညီဘဲ
အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ ေပးပါ။ စကားအေၾကာင္းအရာေတြ
ငါ့အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး၊ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။
တေန႔ထက္တေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး
ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ၊ အရင္တံုးက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို
အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကို
ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
7:03 AM
Share:
0 comments: