ယံုၾကည္မႈ

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔

ခဲယဥ္းတဲ့အရာေတြထဲမွာ

ယံုၾကည္မႈ ပါ ပါတယ္…

အဲဒီ ယံုၾကည္မႈကို

ဘယ္ေတာ့မွ မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔….

8:30 PM Share:

ရည္မွန္းခ်က္

လူတိုင္းမွာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီ ရွိႀကတယ္...အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ဟာ မ်ိဳးေစ့ပါ..စိုက္တဲ့ေနရာ ေဒသေပၚ မူတည္ၿပီး  ေအာင္ျမင္မႈေတြလည္း ကြဲလြဲသြားႀကတယ္....

5:25 AM Share:

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ

လူဆိုတာ ေလာဘ မ်ားလာရင္

အရွက္မဲ့လာတယ္…

ေဒါသမ်ားလာရင္

အသိ မဲ့လာတယ္…

ေမာဟမ်ားလာရင္

အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းသြားတယ္…

ေ႒း သာမေဏေက်ာ္ ဆရာေတာ္

7:42 AM Share:

လက္ညိွဳး ညႊန္ရာ

ရင္မွာလြမ္းရင္

ေမွ်ာ္တိုင္းျမင္လြန္းလို ့

လက္ညိွဳးညႊန္ရာ

သူျဖစ္ပါေစသား အရွင္ဘုရား ...။

တာရာမင္းေ၀ (ပန္းေခတ္ကလမင္း)

5:19 AM Share:

ဦးသန္႔ ရရွိခဲ ့ေသာ ဘြဲ ့မ်ား

ဦးသန့္၏ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ဘ၀တြင္ တာ၀န္ကို နိုင္နိုင္နင္းနင္း ထမ္းေဆာင္နိုင္မႈ၊ ကမၻာအေရး အခင္းမ်ားကို ေျပလည္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမန္ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ခဲ့မႈတိုေ့ၾကာင့္ သူ႔အား ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္တို႔မွ ေဒါက္တာဘြဲ႕ ( ၁၇ ) ဘြဲ႕ ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့ၾကသည္။

ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ဦးသန္႔ရရွိခဲ့ေသာ ဘြဲ႕မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။

၁၉၄၉ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ႕ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ

၁၉၅၃ သီရိပ်ံခ်ီ ဘြဲ႕ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ

၁၉၅၇ စည္သူ ဘြဲ႕ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ

၁၉၆၁ မဟာသေရစည္သူ ဘြဲ႕ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ

၁။ ၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အာလီတန္ တကၠသိုလ္ ကေနဒါ

၂။ ၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၂ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပရင္စတန္ တကၠသိုလ္ နယူဂ်ာစီျပည္နယ္

၃။ ၁၉၆၃ ဇြန္ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေတာင္ဟတ္ဒေလ ေမာင့္ဟိုလ္ေကာလိပ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ ျပည္နယ္

၄။ ၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၃ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကင္းဘရစ္ဟာဘတ္ တကၠသိုလ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္

၅။ ၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၆ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္နိုဗာဒတ္ေမာက္ ေကာလိပ္ နယူဟမ္ရွားျပည္နယ္

၆။ ၁၉၆၄ ဧျပီ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကာလီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္

၇။ ၁၉၆၄ ဧျပီ ၃ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဒင္းဗားတကၠသိုလ္ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္

၈။ ၁၉၆၄ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆြပ္သမိုးေကာလိပ္ ပင္ဆင္ေဗးနီးယားျပည္နယ္

၉။ ၁၉၆၄ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူးေယာက္ ယူနီဗာစီတီ

၁၀။ ၁၉၆၄ ဂ်ူလိုင္၃၀ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေမာ္စကို တကၠသိုလ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ

၁၁။ ၁၉၆၅ ေမ ၂၅ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္တာရီယို ကင္းစတန္း ဘုရင္မ တကၠသိုလ္

၁၂။ ၁၉၆၅ ဇြန္ ၆ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ၀ါတာဗီလီေကာ္ဗိုင္း ေကာလိပ္

၁၃။ ၁၉၆၅ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူေဟဗင္ေရး တကၠသိုလ္

၁၄။ ၁၉၆၆ ေမ ၂၈ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္ေတရီယို၀င္ တကၠသိုလ္ ကေနဒါ

၁၅။ ၁၉၆၆ ဇြန္ ၅ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္မလင္တန္ ေကာလိပ္ နယူးေယာက္

၁၆။ ၁၉၆၆ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဖာ့ဒ္ဟင္း တကၠသိုလ္ နယူးေယာက္

၁၇။ ၁၉၆၆ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ႕ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ မင္ဟတ္တန္ ေကာလိပ္ နယူးေယာက္

၁၉၆၂ စက္တင္ဘာ တြင္ ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား နိုင္ငံ ပရက္ျမိဳ့ေတာ္၊ ခ်ားလ္စ္ တကၠသိုလ္၏ အနွစ္၆၀၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားမွ ဦးသန့္ကို ေရႊတံဆိပ္ ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။

၁၉၆၆ စက္တင္ဘာ ၂၈ တြင္ အိႏၵိယ နိုင္ငံမွ ေပးအပ္ေသာ ဂ်၀္ဟာလာ ေနရူး ဆု ကို ရရွိခဲ့သည္။ ရူပီး တစ္ သိန္း ရရွိသည္။ ၄င္းရရွိေသာ ဆုေငြကို ဦးသန့္ပညာေတာ္သင္ဆု အျဖစ္ ကုလသမဂၢေက်ာင္းသို့ျပန္လည္ လွဴဒါန္း ခဲ့သည္။

ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္သူမ်ားအတြက္ ခ်ီးျမင့္ေလ့ ရွိေသာ အေမရိကန္ မွေပးသည့္ စတီဗင္ေဖာင္ေဒးရွင္းဆု ကိုလည္း ရရွိခဲ့သည္။

9:56 PM Share:

မ်က္ရည္

မ်က္ရည္ေပါက္မ်ားကုိ တားဆီးၿခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္။

ထြက္ၿပီးသားမ်က္ရည္တုိ႔သည္ ၿမစ္ေခ်ာင္းမ်ားလုိပင္

ဘယ္ေသာခါမွ ေနာက္ၿပန္ဆန္တက္ရုိး ထုံးစံမရွိ။

ေသြ႔ေၿခာက္သြားသည္႔အခ်ိန္ကုိ ေစာင္႔ရုံသာရွိသည္။

မင္းလူ

9:33 AM Share:

မိန္းမ စိတ္

မိန္းမေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာထားဟာ ေဟာဒီ တညင္းသီးလုိပဲ စားခါစမွာေတာ႔

ခ်ဳိသလုိလုိ ဆိမ္႔သလုိလုိနဲ႔၊ ဆီးသြားေတာ႔မွ နံမွန္းသိရတယ္။

မင္းလူ

9:30 AM Share:

ေန႔စဥ္ပြားပါ ဤငါးၿဖာ

၁။ ငါသည္ အိုၿခင္းသေဘာ ရွိ၏။

အိုၿခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏုိင္။

၂။ ငါသည္ နာၿခင္းသေဘာ ရွိ၏။

နာၿခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။

၃။ ငါသည္ ေသၿခင္းသေဘာ ရွိ၏။

ေသၿခင္းသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္။

၄။ ငါ့အား ခပ္သိမ္းေသာ ႏွလံုးကိုပြားေစတတ္ေသာ အေဆြအမ်ိဳး၊

အေဆြခင္ပြန္း၊ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူတို႔ႏွင့္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ ေၿပာင္းသြားသၿဖင့္

ရွင္ကြဲ ကဲြရၿခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ေၿပာင္းသြားသၿဖင့္

ေသကြဲ ကဲြရၿခင္းသည္လည္းေကာင္း ၿဖစ္တတ္ေခ်၏။

၅။ ငါသည္ ကံသာလ်င္ မိမိဥစၥာ ရွိသည္။

ကံသာလ်င္ အေၾကာင္းရင္း ရွိသည္။

ကံသာလ်င္ အေမြခံ ရွိသည္။

ကံသာလ်င္ အေဆြအမ်ိဳး ရွိသည္။

ကံသာလ်င္ ကိုးကြယ္လဲေလ်ာင္းရာ ရွိသည္ၿဖစ္၏။

ေကာင္းသည္ ၿဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္လည္း ၿဖစ္ေသာ အၾကင္ကံကိုၿပဳအ့ံ။

6:35 AM Share:

ငါခ်စ္မိသြားတယ္ နင့္ကို

ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိမွန္း ႀကိဳသိခဲ့ပါတယ္

အလႊာျခားမွန္းလည္း နားလည္ခဲ့တယ္

မခ်စ္သင့္မွန္းလည္း ငါ ေတြးခဲ့တယ္

မခ်စ္ရပါဘူးလို႔ ငါ့ကိုငါ တားခဲ့ေသးတယ္

ငါ မိုက္တယ္ေနာ္

ငါ နင့္ကို ခ်စ္မိေအာင္ ခ်စ္ခဲ့မိေသးတယ္…

လင္းတာရာ 

6:29 AM Share:

သင္ခ်စ္သူကုိ သင္တကယ္ခ်စ္ရင္

(၁) သူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွာ ေဖာ္ထုတ္ျပီ မစေနာက္မိပါေစနဲ႕

(တစ္ခါတေလ စေနာက္ျခင္းကေန သူအတြက္ အားငယ္မႈေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္)

(၂) သူရဲ႕ ေမြးေန႕၊ခ်စ္သူျဖစ္တဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႕ေလးေတြ ကို ဂရုတစုိက္ မွတ္သားထားေပးပါ။

(လက္ေဆာင္ဆုိတာ တန္ဖိုးၾကီးၾကီးမားမားေပးမွ လက္ေဆာင္လုိ႕ မေခၚပါဘူး စကားတစ္ခြန္းကလဲ သူအတြက္ တသက္တာ လက္ေဆာင္ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္)

(၃) သူတစ္ခုခု စိတ္ညစ္စရာေတြရွိလုိ႕ ေျပာျပတုိင္း ဂရုတစုိက္နားေထာင္ေပးပါ။

(ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူယုံၾကည့္တဲ႕သူ သင္တစ္ေယာက္ဘဲရွိလုိ႕

သူစိတ္ညစ္စရာေပ်ာ္စရာေတြကုိ သင္ကို ေျပာျပေနတာကုိ သင္ဂုဏ္ယူသင့္တယ္ေလ

အေကာင္းဆုံးအားေပးေဖာ္က သူအတြက္ သင္က လြဲရင္ မရွိႏုိင္ေတာ့လုိ႕ပါ)

(၄)သူအေၾကာင္းအရာတခုကုိ တခါကေနႏွစ္ခါေမးမိရင္ သင္စိတ္မရွည္သလုိ မေျပာမိပါေစနဲ႕

(တခါတေလ သူသိေပမယ့္လဲ သင္သူအေပၚ ဘယ္ေလာက္စိတ္ရွည္လဲဆုိတာေလး သိခ်င္လုိ႕

ထပ္ခါထပ္ခါေမးတာပါလား။ ဒါမွမဟုတ္တကယ္နားမလည္းလုိ႕ ေမးတာပါလားလုိ႕ စိတ္ထဲမွာ ယုံၾကည့္ထားလုိက္ပါ။ 

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ခ်စ္ေနယုံနဲ႕ မျပီးေသးသလုိ

နားလည္မႈရွိေနယုံနဲ႕လဲ မလုံေလာက္ေသးဘူး

သူအေပၚယုံၾကည့္မႈေလးပါ ျဖည့္စြက္ထည့္ေပးမွာ အခ်စ္ဆုိတာ ျပီးျပည့္စုံတာေလ

6:21 AM Share:

အပါယ္တံခါးပိတ္ေစမည့္ ကုသိုလ္(၇)မ်ိဳး

- သရဏဂံုတည္ၿမဲျခင္း

- ငါးပါးသီလ လံုျခံဳျခင္း

- စာေရးတံမဲခ်ၿပီး ဆြမ္းလွဴျခင္း

- တန္းဆြမ္းေလာင္းျခင္း

- ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္လွဴျခင္း

- ေရတြင္းေရကန္ လွဴျခင္း

- ေက်ာင္းေဆာက္လွဴျခင္း

10:36 AM Share:

ေမ့ေလ်ာ့ေနသူ

မသာယာအပ္ေသာ သေဘာတရားသည္

သာယာဖြယ္ အသြင္သေဘာျဖင့္လည္းေကာင္း

မခ်စ္ခင္အပ္ေသာ သေဘာတရားသည္

ခ်စ္ခင္ဖြယ္ အသြင္သေဘာျဖင့္လည္းေကာင္း

ဆင္းရဲေသာ သေဘာတရားသည္

ခ်မ္းသာဖြယ္ အသြင္သေဘာျဖင့္လည္းေကာင္း

“ ေမ့ေလ်ာ့ေနသူ “ ကို လႊမ္းမိုး ဖိစီး၏…

Buddha

7:43 AM Share:

အခ်စ္

အခ်စ္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္

အရမ္းခ်စ္ေနလ်က္နဲ႔ လွပျပည့္စံုေအာင္ ထုတ္ေဖာ္မျပတတ္ဘူး..

အခ်စ္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္

ဆံုးရံႈးရမယ္မွန္း သိလ်က္နဲ႔ အဲဒီနားက ခြဲခြါမသြားႏိုင္ဘူး…

အခ်စ္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္

ေႀကကြဲရမယ္မွန္း သိလ်က္နဲ႔ သူ႔ကိုေရွာင္ပုန္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး…

အခ်စ္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္

အနာဂတ္အတြက္ မေရရာေပမယ့္ သူ႔အတြက္ ေပးလိုက္ရတဲ့ ႏွလံုးသားကုိ

ျပန္ရုပ္သိမ္းလို႔ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး…

အခ်စ္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္

အဆံုးသတ္ မရွိမွန္း သိေနလ်က္နဲ႔

အဲဒီ အိမ္မက္ကို ဆက္မက္ခ်င္ေနေသးတယ္….

Mawra Shan

11:38 PM Share:

နားလည္ေပးပါ

ငါ သတိရေနခ်ိန္ မာနေတြနဲ႔ ေနစိမ့္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မင္းကို

ငါ …. အႀကိမ္ႀကိမ္ နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္…

ငါ့ ေလးနက္မႈေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္တဲ့ မင္းကို

ငါ …. အႀကိမ္ႀကိမ္ နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္…

ငါ့ နာက်င္မႈေတြကို ဂရုမစိုက္တတ္ခဲ့တဲ့ မင္းကို

ငါ …. အႀကိမ္ႀကိမ္ နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္…

ငါ့ အေပၚသံသယနဲ႔ အၿမဲၾကည့္တဲ့ မင္းကို

ငါ …. အႀကိမ္ႀကိမ္ နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္…

ငါ့ ရူးသြပ္မႈေတြကို ျမင္ေအာင္ မၾကည့္ခဲ့တဲ့ မင္းကို

ငါ …. အႀကိမ္ႀကိမ္ နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္…

ငါ့ နားလည္ႏိုင္စြမ္းေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားတဲ့ တေန႔

မင္းရင္ထဲကေန ထာ၀ရ ငါ ထြက္ခြါသြားတဲ့အခါ

မင္းလဲ ငါ့အေပၚ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါေတာ့

ျပန္နားလည္ေပးပါ….

Mawra Shan

11:27 PM Share:

ဘ၀ ပုေလြ

ဘ၀ ဆိုတာ ပုေလြ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တူတယ္

ပုေလြမွာ အေပါက္ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္ ပုေလြအထဲမွာေတာ့ဘာမွရွိေနမဘူး

ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို သင္ ဂရုစိုက္ျပီး ကစားလိုက္မယ္ဆိုရင္

အဲဒီပုေလြက အ့့ံၾသဖြယ္ရာ သံစဥ္ေတြကို ေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္

------------------------------------------

ဘ၀ဆိုတာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ လစ္ဟာမႈေတြအမ်ားၾကီးေတာ့ ရွိေနမွာပါပဲ ။ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ျပီးျပည့္စံုျခင္း Perfect ဆိုတာမရွိဘူး ။

အဲဒီလို အေပါက္ေတြနဲ႔ကြက္လပ္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ခရီးကိုပဲ ဘ၀လို႔ေခၚတာပဲမဟုတ္လား ။ ေထြေထြထူးထူးသိပ္စိတ္ညစ္စရာေတာ့မရွိပါဘူး ။

ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအခက္အခဲေတြနဲ႔ၾကံဳေနရတာမွမဟုတ္ပဲ ။ အားလံုးမွာ ဒုကၡကိုယ္စီနဲ႔ရွိၾကတယ္ ။ ဘယ္ေတာ့မွ အားမငယ္နဲ႔ ။

မုန္တိုင္းေတြျပီးသြားရင္ ေလညွင္းေလးေတြ လာပါလိမ့္မယ္ ။

သက္တန္႔ခ်ိဳ

8:44 PM Share:

ကမ္းစပ္

ကမ္းစပ္ဆိုတာ

လႈိင္းရဲ့ေခတၱခဏ နားခိုရာ အိမ္မက္တစ္ခုပါ…

လႈိင္း တို႔မည္သည္

သူက်င္လည္ရာလက္ေတြ႕ဘ၀ပင္လယ္ထဲမွာပဲ

ထာ၀ရေပ်ာ္ေမြ႕ႏိုင္မွာပါ….

လိႈင္းေလး အေျပးအလႊားေရာက္လာရင္

ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ဒီ..ကမ္းစပ္ က

လႈိင္း တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ပင္လယ္ဆီကို ျပန္ဆုတ္ခြါသြားတဲ့အခါ

ဒဏ္ရာေတြ ကြယ္၀ွက္ရင္း

မနာက်င္တတ္သလို ႏွလံုးသားနဲ႔

ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးပဲ က်န္ေနခဲ့ေပးမွာပါ….

Mawra Shan

6:48 AM Share:

မည္သည့္အခါမွ် တာ၀န္ႀကီးေသာ အလုပ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အလုပ္တုိ႔ကုိ မလႊဲအပ္သင့္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား

၁။ စိတ္ မတည္ႀကည္သူ။

၂။ ေသေသာက္ႀကဴးသူ။

၃။ အေပါင္းအသင္း မဆန္႔သူ။

(ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်မ္း)

6:25 AM Share:

ဇာတ္ပါဠိေတာ္တြင္ ပါရွိေသာ မိန္းမပ်က္အဂၤါ(၂၅)ခ်က္

၁။ လင္ေယာက်္ား အရပ္တစ္ပါးသြားတာကုိ ခ်ီးမြမ္းတတ္ျခင္း။

၂။ အရပ္ေ၀းသြားေသာ လင္ေယာက်္ားအား အမွတ္မရတတ္ျခင္း။

၃။ လင္ျပန္ေရာက္လာသည္ကုိ မႏွစ္သက္ျခင္း။

၄။ လင္ေယာက်္ား ဂုဏ္ေက်းဇူးမဲ့ေအာင္ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း။

၅။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ ခ်ီးမြမ္းစကား မေျပာဆုိတတ္ျခင္း။

၆။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အက်ိဳးမဲ့ကုိသာ ျပဳတတ္ျခင္း။

၇။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ အက်ိဳးရွိသည္ကုိ မျပဳတတ္ျခင္း။

၈။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ ျပဳလုပ္ေပးရမည့္တာ၀န္ကုိ မျပဳလုပ္ေပးျခင္း။

၉။ လင္ေယာက်္ားအေပၚတြင္ မျပဳလုပ္ေပးသင့္တဲ့အမႈမ်ားသာ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း။

၁၀။ အ၀တ္ကုိ ၿမဲစြာ၀တ္၍ အိပ္တတ္ျခင္း။

၁၁။ လင္ကုိ ေက်ာေပးအိပ္ျခင္း။

၁၂။ ကေျပာင္းကျပန္ အိပ္တတ္ျခင္း။

၁၃။ အသက္ရႈ ၾကမ္းတမ္းစြာ အိပ္တတ္ျခင္း။

၁၄။ လင္ေယာက်္ား စိတ္ဆႏၵကုိ ဆန္႔က်င့္ဘက္လုပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ျခင္း။

၁၅။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ခဏခဏ သြားတတ္ျခင္း။

၁၆။ ေဖာက္ျပန္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္တတ္ျခင္း။

၁၇။ က်န္းမာေရးေဖာက္ျပန္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ျခင္း။

၁၈။ တျခားေယာက်္ားအသံကုိ နားစြင့္ၿပီး နားေထာင္တတ္ျခင္း။

၁၉။ လင္ေယာက်္ားရွာေဖြထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကုိ မတရားျဖဳန္းတီးပစ္တတ္ျခင္း။

၂၀။ တဏွာကာမစိတ္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေယာက်္ားမ်ားကုိ အကၽြမ္း၀င္တတ္ျခင္း။ 

၂၁။ အခ်ိန္အခါမဲ့တြင္ လင္ငယ္ရွာေဖြရန္ လမ္းတကာသုိ႔ ၀င္ထြက္သြားလာတတ္ျခင္း။

၂၂။ လင္ငယ္ေနၿပီး လင္ႀကီးေပၚတြင္ ရုိေသျခင္းမရွိဘဲ မေကာင္းႀကံတတ္ျခင္း။

၂၃။ အိမ္တံခါး၀တြင္ အၿမဲလုိလုိ ေနထုိင္တတ္ျခင္း။

၂၄။ ခႏၶာကုိယ္ အဂၤါႀကီးငယ္တုိ႔ကုိ ေဖာ္ျပတတ္ျခင္း။

၂၅။ အရပ္တကာ ေလွ်ာက္သြားတတ္ျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါေပတယ္။

(မဟာကုဏာလဇာတ္၊ ဇာတကပါဠိေတာ္၊ ဒုတိယအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၂၁)

5:16 AM Share:

ေကာင္မေလး နဲ႔ ေကာင္ေလး

❤ ေကာင္မေလး ❤

ပထမေန႕: ေရွ႕ခံုမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါလား ... ဒီေန႕မွ ေက်ာင္းစဖြင့္တာကို ... ငပ်င္းပဲေနမွာပါ!

ဒုတိယေန႕ : မေန႕က အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ ဆရာမ အျပစ္ေပးတာခံရတယ္ေလ ... အတန္းေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ပံုကိုက အျမင္ကတ္စရာ .. အလကား လူဆိုးေကာင္!

တတိယေန႕ : သူတျခား တစ္ေယာက္နဲ႕ ရန္ျဖစ္ေနပါလား... တကယ့္ ငေပငေတပဲ!

စတုတၳေန႕ : ဟင္! ဒီေန႕ သူ႕ကိုမေတြ႕ပါလား ... ဘယ္ေတြမ်ားေရာက္ေနပါလိမ့္??

❤ ေကာင္ေလး ❤

ပထမေန႕: မ်က္စိဖြင့္ၿပီး အခန္းထဲၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ .. အၿပံဳးေလးက ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ!!

ဒုတိယေန႕: နတ္သမီးေလးကို တခ်ိန္လံုး ရပ္ၾကည့္ေနရဖို႕ ဆရာမ အျပစ္ေပးခံရေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္ ..

တတိယေန႕ : အတန္းထဲက ေကာင္တစ္ေကာင္က နတ္သမီးေလးကို ႀကိဳက္တယ္တဲ့! ကၽြန္ေတာ္ ရန္ျဖစ္ရပါေရာလား ...

စတုတၳေန႕: ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးခံုမွာ သြားထိုင္တယ္ ... နတ္သမီးေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၿပီးရွာတယ္ေလ ... ၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္တူၿပံဳးမိၾကတယ္!!

သူတို႕ ဘာဆက္ျဖစ္ၾကမယ္ထင္လဲ?? :)

6:44 PM Share:

ရိုးသားမႈ ရဲ့ ေနာက္ကြယ္

ငါ့ရဲ့ ရိုးသားမႈေတြ မင္းနင္းေခ်ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္

ငါ အားလံုးကို သံသယနဲ႔ ၾကည့္တတ္လာတယ္….

6:28 PM Share:

သမၼတဦးသိန္းစိန္ေရးသားထားေသာ " စီးဆင္းေနေသာ ဧရာဝတီ "

စစ္ေဆး႐ံု ကားဂိတ္သို႔ အမွတ္ (၉) ကား ထိုးရပ္ လိုက္ခ်ိန္တြင္ ညေန ၃ နာရီ၊ ၄၅ မိနစ္သာရွိေသးသည္။ လူနာ ေတြ႔ခ်ိန္သည္ ညေန၄ နာရီမွ ၆ နာရီ အထိျဖစ္၍ ၁၅ မိနစ္ ေစာင့္ရေပဦးမည္။ အမွတ္ (၂) ဂိတ္ေပါက္ဝရွိ အုတ္ခံုတန္း ေပၚတြင္ထိုင္ရင္း ေထာက္ၾကန္႔ကား ဂိတ္က ဝယ္လာခဲ့သည့္ ၃၅ ျပားတန္ ဒူးယား စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို အက်ႌအိတ္ ကပ္ အတြင္းမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

မီး ညႇိရန္အတြက္ ေဘး ဘယ္၊ ညာသို႔လွမ္း ၾကည့္လိုက္သည္တြင္ အုတ္ခံုအစြန္း၌ ေဆးလိပ္ ထိုင္ေသာက္ေနသည့္ ဦးႀကီး တစ္ဦးကို ေတြ႔၍ အနီးသို႔ တိုးကပ္လိုက္ မိသည္။

"ဦးေလး ... မီးတစ္တို႔ေလာက္ ေနာ္"

ဦးေလးႀကီး ကမ္းေပးသည့္ မီး တရဲရဲႏွင့္ ေဆးလိပ္ကို လွမ္းယူကာ မီးညႇိရင္း ဦးေလးႀကီးကို အကဲခတ္သလို ကြၽန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အသား ညိဳညိဳ၊ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ထည္ တုတ္တုတ္ ခိုင္ခိုင္ႏွင့္ ေခါင္းတံုး ဆံေတာက္ကို တိုတို ညႇပ္ထားသည္။ ဦးေလးႀကီး၏ ပံုသဏၭာန္ ကိုျမင္လိုက္ ကတည္းက စစ္သည္ ေဟာင္းႀကီး တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ အကဲခတ္ မိသည္။ ေသသပ္စြာ ဝတ္ဆင္ ထားသည့္ ပင္နီတိုက္ပံု၏ ညာဘက္အိတ္ ကပ္ထက္တြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ အဝါ၊ အနီ၊ အစိမ္း သံုးေရာင္ျခယ္ကတၱီပါ အတံုးကေလးထက္မွ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ ေနသည့္ ေငြၾကယ္ျဖဴကေလးသံုးပြင့္ကို လွမ္း၍ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ထိုဦးေလး ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသြားမိ သည္။

"ဦးေလးက ေမာ္ကြန္းဝင္ ပထမ ဆင့္ေနာ္"

ဦးေလးႀကီးသည္ ကြၽန္ေတာ္ ကမ္းေပးသည့္ ေဆးလိပ္ကို လွမ္းယူရင္း ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ေဖာ္ေရြစြာ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ကြဲ႕ ငါ့တူရဲ႕၊ ငါ့တူ က တပ္ထဲကပဲလား"

"ဟုတ္ကဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တပ္မ ( -) ဌာနခ်ဳပ္ကပါ။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ဗိုလ္ေအာင္ႏိုင္ပါ"

ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ဆက္ရင္း ထိုဦးေလးႀကီးအနားမွာ ပင္ ထိုင္လိုက္သည္။

"ေၾသာ္ - ဗိုလ္ႀကီးက တပ္မ(-) ကကိုး၊ ဦးနာမည္က ေအာင္ထြန္းကြဲ႕"

"ဟုတ္ကဲ႔ ဦးေလး၊ သိရတာ ဝမ္းသာ ပါတယ္"

ဘတ္စ္ကားကို တိုးေဝွ႔ စီးရသျဖင့္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ လာခဲ့သေလာက္ အုတ္ခံု ေပၚတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္ၿပီး စီးကရက္ကို အားရပါးရ ဖြာ႐ိႈက္လိုက္ ရသည့္အခါတြင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္သည္ ေပါ့ပါး လန္းဆန္း၍ လာသည္။ လြတ္ လပ္ျခင္း၊ က်ယ္ျပန္႔ျခင္း၏ အရသာကို ကြၽန္ေတာ္ ခံစား ေနရသည္။

"ဒါနဲ႔ ဦးေလးက ဘယ္တပ္ကလဲ ဟင္၊ အခုေကာ တပ္ထဲမွာ ပဲလား"

ဦးေလးႀကီးသည္ ေဆးလိပ္ေငြ႕ မ်ားကို မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အေဝးသို႔ ေငးစိုက္ ၾကည့္လိုက္သည္။

"တပ္ထဲက ထြက္လိုက္တာ ၾကာ ပါၿပီကြယ္"

"ဟာ ဦးေလးက်န္းမာေရး အေျခ အေနက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းေသးတာပဲ ဦးေလးရဲ႕၊ ေကာင္းေကာင္း တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ေသးတာပဲ ဦးေလးရယ္၊ တပ္ထဲက ထြက္တာ ေစာမေနဘူးလား"

"မေစာပါဘူး ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ ေျခ တစ္ဖက္မွ မရွိေတာ့တာ"

"ဟာ ဦးေလးရယ္"

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားသည္ ဦးေလးႀကီး၏ေျခေထာက္ဆီသို႔ အလို အေလ်ာက္ ေရာက္သြားမိသည္။ ေျခ အတုတပ္ထားေသာ ဦးေလးႀကီး၏ ဘယ္ေျခေထာက္ႏွင့္ အုတ္ခံုေဘးတြင္ လွဲခ်ထားေသာ ခ်ဳိင္းေထာက္ကို ယခုမွ ပင္ ကြၽန္ေတာ္သတိထားလိုက္မိသည္။ နီညိဳေရာင္ သစ္သားေျခတုႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲတြင္ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။

"ဦးေလး အခုလူနာလာၾကည့္ တာလား"

"ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီး"

"ဒါျဖင့္ ေဆး႐ံုထဲ ဝင္ၾကရေအာင္၊ ဂိတ္တံခါးဖြင့္ ေနၿပီ၊ ဦးေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ျဖည္းျဖည္း တြဲေခၚမယ္"

"ရပါတယ္ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ မလိုပါ ဘူးကြယ္"

ဦးေလးႀကီးသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အုတ္ခံုနံေဘးတြင္ လွဲခ်ထားသည့္ ခ်ဳိင္းေထာက္ကို ကုန္းေကာက္ရင္း ခ်ဳိင္းေထာက္ အကူျဖင့္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေဆး႐ံုဝင္း အတြင္းသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ဝင္လာၾကသည္။

"ဦးေလးတို႔ သားအဖ ကံမေကာင္း ၾကဘူးကြယ္"

"ဗ်ာ ဦးေလးတို႔သားအဖ ဟုတ္ လား"

"ဟုတ္တယ္ဗိုလ္ႀကီး၊ အခု ဦးေလး သားႀကီးလည္း ဒဏ္ရာရၿပီး မေန႔ကပဲ ဒီေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုလို႔ သူ႔ကို ဦးေလး လာေတြ႔တာ"

"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ဦးေလးရယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ရတာကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း စစ္သား ဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ဦးေလး။

ကြၽန္ေတာ္လည္း သင္တန္းတက္ဖို႔ အတြက္ မေန႔ကမွ ေရွ႕တန္း ဌာနခ်ဳပ္က ျပန္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဌာနခ်ဳပ္ကို မေရာက္ခင္ ေျခလ်င္တပ္မွာ ေနတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ တပည့္ တစ္ေယာက္လည္း ေရွ႕တန္းမွာ ဒဏ္ရာရၿပီး ဒီေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတယ္ ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္လာ ေတြ႔တာ၊ စစ္ပြဲ ဆိုေတာ့လည္း ေသနတ္ ေတြ၊ ဗံုးေတြနဲ႔ ပစ္ၾက၊ ခတ္ၾက၊ တိုက္ ၾကရတာ မဟုတ္လား၊ ပန္းနဲ႔ေပါက္ ၾကတာ မဟုတ္ေတာ့လည္း ထိၾက၊ ခိုက္ ၾကတာေပါ့။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး အတြက္ တရားေသာ စစ္ကို တိုက္ေနၾက တာပဲမဟုတ္လား။ ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုး ကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘက္က ရွိေန ပါတယ္ေလ"

"ဒါေပါ့ ဗိုလ္ႀကီးရယ္၊ ဒီေကာင္ က ကြၽန္ေတာ့္ထက္ ပိုဆိုးတယ္၊ ကြၽန္ ေတာ္ကမွ တပ္ထဲမွာ ဒုတိယ အရာခံ ဗုိလ္အဆင့္ အထိ တာဝန္ ထမ္းခဲ့ေသး တယ္။ ဒီေကာင္ အခု တပ္ၾကပ္ႀကီးပဲ ရွိေသးတာ၊ အသက္က ဘာရွိဦးမွာလဲ၊ သံုးဆယ့္ တစ္ႏွစ္ပဲ ရွိဦးမယ္"

"ဦးေလးသားက ဘယ္တပ္ကလဲ နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲ ဦးေလး"

"ေမာင္ေမာင္၊ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေမာင္ေမာင္၊ အမွတ္(-) ေျချမန္တပ္ရင္း က"

ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ သံသယ တစ္ခုဝင္လာမိသည္။

"ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္ လား ဦးေလး"

ဦးေလးႀကီးသည္ သူ႔ေျခလွမ္းကို တံု႔ခနဲ ရပ္လိုက္ၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ့္အား စူးစမ္းသလို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဗိုလ္ႀကီး ဒီေကာင့္ကို သိတယ္ ေနာ္"

"ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္ လား"ဟု ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ေမးလိုက္မိသည္။

"ဟုတ္တယ္ကြဲ႕၊ ျမခင္ေယာက်္ား ေမာင္ေမာင္"

.............................................................................................................

"ဗိုလ္ႀကီး"

"ဘာတုံးကြ၊ မင္းဘာလာ႐ႈပ္ဦး မလို႔လဲ"

တိုက္ပြဲတစ္ပြဲ အတြက္ ေျမပံုေပၚ တြင္ လမ္းေၾကာင္း သံုးသပ္ေရြးခ်ယ္ လ်က္ရွိစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚလိုက္သ ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္တိုသြားမိသည္။

ေမာင္ေမာင့္ အက်င့္ကို ကြၽန္ေတာ္သိၿပီး ျဖစ္သည္။ ရန္သူႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ၿပီဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္တစ္ ေယာက္ အူျမဴး ေနတတ္သည္။ ရဲေဘာ္ ေတြကို စçသည္၊ ေနာက္သည္၊ ေျပာင္ သည္။ တပ္စု တပ္ၾကပ္ႀကီးလည္း မေန ရ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပင္ ခ်စ္ခင္စြာ ေလးေလးစားစား ေျပာေလ့ ဆိုေလ့ရွိ သည္။ သူ႔အက်င့္ကို သိထားၿပီး ျဖစ္၍ သူ႔ကို လွမ္းေမးလိုက္ရသည္။

"ဒီစစ္ဆင္ေရး ၿပီးရင္ ျမခင္ကို ေတာင္းေပးေနာ္ ဗိုလ္ႀကီး"

ကြၽန္ေတာ္တို႔ တပ္စု ေရအိုးစင္ ရြာကေလး၌ တာဝန္ က်သည္မွာ ႏွစ္လ ခန္႔သာ ရွိေသးသည္။ ရြာလယ္ေဈးဆိုင္ မွ ျမခင္ကို ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ မ်က္စိက် ေနေပၿပီ။ ျမခင္ကလည္း မ်က္စိက်ေလာက္ စရာပင္။ မလွေသာ္ လည္း အသားညိဳစိမ့္စိမ့္၊ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ထည္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း၊ မ်က္လံုးမ်က္ခံုး ေကာင္းေကာင္း၊ ႏွာတံေပၚေပၚႏွင့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္း သည္။ ေဈးသည္ပီပီ ႏႈတ္ခ်ဳိသည္၊ ေဖာ္ေရြသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ျမခင္၏ ေဈးဆိုင္၌ ဝယ္သူမစဲ တသဲသဲႏွင့္ အၿမဲလိုပင္ စည္ကားေနေလ့ ရွိသည္။

တပ္စုအတြင္း၌ ေဈးဝယ္သည့္ အဝယ္ ေတာ္ရာထူးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခဏ ျပႆနာျဖစ္ရသည္။ ေဈးဝယ္လႊတ္ ၾကေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ သူသြားမည္၊ ငါသြားမည္ႏွင့္ အလုအယက္။ ထိုအထဲ တြင္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အကဲ ဆံုးျဖစ္သည္။ ျမခင္ဆိုင္မွာသာ ေဈးဝယ္ရမည္ ဆိုလွ်င္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ကျဖင့္ မိုးသဲသဲမဲမဲ ရြာေန လွ်င္လည္း သြားသည္။ ေနခ်စ္ခ်စ္  ေတာက္ ပူေနလွ်င္လည္း သြားသည္။

ျမခင္ေဈးဆိုင္ အနီးတြင္ မည္သို႔ေသာ ျပႆနာ ရွိေနေစကာမူ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ဂ႐ုမထား၊ သြားမည္သာ ပင္ျဖစ္သည္။

"မင္းဟာက ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕ လား ေမာင္ေမာင္ရယ္၊ ေကာင္မေလးက မင့္ကို ႀကိဳက္လို႔လား"

"ေသခ်ာပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕၊ မေန႔ကေလ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ရြာထိပ္မွာ ေရခပ္ေနရင္းေတြ႔ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ျပံဳးေနတာပဲ၊ မ်က္လံုးေတြ ကလည္း အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ လို႔၊ ျပီးေတာ့ ..."

"ေတာ္စမ္းပါကြာ ေမာင္ေမာင္ ရာ၊ မင္းကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း ျပံဳးမျပလို႔ မဲ့ျပရမွာလား၊ သူမ်ား သားသမီးကို ေတာင္းတယ္ဆိုတာက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ရွိမွကြ"

ေမာင္ေမာင္မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္သြားသည္။

"ျမခင္သာ ေခြးကေလး၊ ေၾကာင္ ကေလးဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ၊ ဗိုလ္ႀကီးကိုေတာင္ သြားမေတာင္းခိုင္း ဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလး ေခၚလာၿပီး သြားေလရာ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ လြယ္ထားမွာ၊ အခုေတာ့ လူမကေလး ျဖစ္ေနလို႔သာေပါ့။"

"ေဟ့ေကာင္ ... ေသာက္႐ူး၊ ေတာ္စမ္းကြာ"

"ဗိုလ္ႀကီး ... ေတာင္းေပးေနာ္၊ စစ္ဆင္ေရးမွာ ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ေက် ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားမယ္၊ စစ္ဆင္ေရး တာဝန္ ၿပီးရင္ေတာ့ ေတာင္းေပးပါ ဗိုလ္ႀကီးရာ"

ကြၽန္ေတာ္ ဒီေကာင့္ကို စိတ္မ ရွည္ႏိုင္ ေတာ့သျဖင့္ မ်က္ႏွာတည္တည္ ထားၿပီး ေဟာက္ပစ္လိုက္ရသည္။

"ေမာင္ေမာင္ မင္း ... ျမခင္ကို စိတ္ဝင္စား တာလား၊ တာဝန္ကို စိတ္ဝင္စား တာလား ေျပာစမ္း ..."

ေမာင္ေမာင္ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။ အတန္ၾကာမွ ...

"ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ဗိုလ္ႀကီး၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕တာဝန္ဟာ ဘာလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္"

"သိရက္သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ အခ်စ္ေရးကို စဥ္းစားေနရတာလဲ"

"ကြၽန္ေတာ္ ျမခင္ကို တကယ္ စိတ္ဝင္စား ေနလို႔ပါ ဗိုလ္ႀကီး"

"လာျပန္ၿပီ ဒီျမခင္၊ သြား ဆရာႀကီး ေက်ာ္ျမကို သြားေျပာ။ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ၾကာရင္ တို႔ တပ္စု တစ္စုလံုး ထြက္မယ္လို႔၊ မင္း လည္း အသင့္ျပင္ေတာ့၊ သြားေတာ့ ..."

"ဟုတ္ကဲ႔ ဗိုလ္ႀကီး"

အေလးျပဳကာ လွည့္ထြက္သြား ေသာ ေမာင္ေမာင့္ ေက်ာျပင္ကို ေငးစိုက္ ၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ဇြတ္တရြတ္ လုပ္တတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ တပည့္ေက်ာ္ ေမာင္ေမာင္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ မၾကာခဏ စိတ္ ပူရသည္။ ေၾကာင့္ၾကရသည္။ စိတ္ညစ္ ရသည္မွာ မ်ားေပၿပီ။ ယခုလည္း မၾကာခင္ စစ္ဆင္ေရး တာဝန္ တစ္ရပ္ ဆင္ႏႊဲရေတာ့မည္။ ျမခင္ကို စိတ္ဝင္စား စဥ္ တာဝန္ကို ေမ့ေနတတ္သည့္ ေမာင္ေမာင့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္မွာ ပူရသည္။

လေရာင္ ထြက္ျပဴစ ျပဳသည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စတင္ ခ်ီတက္ ၾကသည္။

မႈန္မႊားမႊား လေရာင္ေအာက္ တြင္ လမ္းႏွင့္ ရြာမ်ားကို ကြင္းေရွာင္ၿပီး ေတာတိုး ခ်ီတက္ ၾကရသျဖင့္ ေခြၽးသီး ေခြၽးေပါက္တို႔ စိုရႊဲ၍ ေနသည္။ ေျမဝပ္ ငွက္တို႔ ႐ုတ္တရက္ ထပ်ံၾကသည္။ မျမင္မစမ္းႏွင့္မို႔ ခလုတ္တိုက္ၿပီး လဲသူ လဲ၊ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သူ ျပဳတ္က်၊ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလး မ်ားကို ျဖတ္ကူး ခ်ိန္တြင္ ေရစီးႏွင့္ ေမ်ာပါသူ ေမ်ာပါႏွင့္ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တစ္ညလံုး ခ်ီတက္ ခဲ့ရသျဖင့္ အလြန္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ ေနၾကသည္။ ေတာႀကီး မ်က္မည္းထဲ၌ ညအခ်ိန္ ခ်ီတက္ၾက ရသည့္ အခက္အခဲကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သာလွ်င္ နားလည္သည္။

မိုးမရြာ၍ ေတာ္ေသးသည္။ နံနက္ ေလးနာရီ မထိုးမီ ရန္သူ႔စခန္းသို႔ ေရာက္ ရွိၾကၿပီး ရန္သူ႔စခန္းကို ခဏအတြင္း ဝိုင္းပတ္ ထားလိုက္ၾကသည္။ မႈန္မႊားမႊား လသည္ လံုးဝ ဝင္သြားေပၿပီ။ ေရာင္နီ ေပၚမလာ ေသးသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနသည္။

အလင္းေရာင္ လာသည္ အထိ ကြၽန္ေတာ့္ တပ္စုကို အနားေပးၿပီး တစ္ညလံုးခ်ီ တက္ ခဲ့ရသျဖင့္ ကုန္ခန္းသြားေသာ ခြန္ အားတို႔ကို ျပန္ေမြး ရေပဦးမည္။ သစ္ပင္ တစ္ပင္၏ ပင္စည္ကို ေက်ာမွီရင္း မ်က္စိ ႏွစ္လံုးကို အသာမွိတ္ကာ အေမာေျဖ လိုက္သည္။ မႈန္မႊားမႊား လေရာင္ေအာက္ တြင္ ျမင္ထားခဲ့ေသာ ရန္သူ႔စခန္းသည္ ကြၽန္ေတာ့္ အာ႐ံုထဲ၌ အထင္းသားေပၚ လာသည္။

သက္ငယ္တဲ ငါးလံုးထက္ တြင္ ရန္သူတို႔သည္ အိပ္ေမာက်၍ ေကာင္းတုန္းပင္ ရွိေပမည္။ အခ်ဳိ႕သည္ လည္း တမလြန္ ဘဝ အတြက္ အိပ္မက္ မ်ားပင္ ျမင္မက္ေနၿပီလားမသိ။

ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္ဖြင့္လိုက္ ခ်ိန္၌ ေသာၾကာၾကယ္သည္ မာက်ဴရီ မီးလံုးႀကီးႏွယ္ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္း ႏႈတ္ခမ္း ထက္၌ ေတာက္ပ၍ ေနေပၿပီ။ အေရွ႕ ဘက္အရပ္ဆီမွ ေရာင္နီ ေပၚလာၿပီျဖစ္၍ ရန္သူ႔တဲမ်ားကို ေနာက္ခံ ေရာင္ျခည္ မ်ား ေရွ႕တြင္ မႈန္ဝါးဝါး ျမင္ေနရသည္။

အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ကာ အခ်က္ ေပးလိုက္ သည္ႏွင့္ ရန္သူ႔ စခန္းကုန္းဆီသို႔ ဝပ္တြား၍ တက္ၾကသည္။ ငိုက္ မ်ဥ္းေနေသာ ရန္သူ႔ ကင္းသမားသည္ ေမာင္ေမာင္၏ လွံစြပ္မ်ားႏွင့္ ထိေတြ႔ၿပီး တစ္သက္လံုး မႏိုးေသာ အိပ္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္သက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

ေမာင္ေမာင္၏ ဂ်ီသရီး ေျပာင္းဝမွ ေသနတ္သံႏွင့္ အတူ တိုက္ပြဲစေပၿပီ။ လက္နက္ငယ္သံ၊ လက္ပစ္ဗံုးသံႏွင့္ အမ္ ၇၉ ဗံုးပစ္ေသနတ္သံတို႔ျဖင့္ ခဏခ်င္း ပြက္ပြက္ညံသြားေတာ့သည္။ မ်က္စိေရွ႕၌ပင္ ရန္သူ႔ တဲသံုးလံုး မီး ေလာင္၍ ေနေပၿပီ။ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ ေလာင္ ေနသည့္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေသြး႐ူး ေသြးတန္းျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ညည္း တြားကာ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးလႊားေန ေသာ ရန္သူမ်ားကို လိုက္လံ ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္းေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေခြခနဲ ေျမေပၚသို႔ လဲက် သြားသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ထဲ၌ ထိတ္ သြားမိေတာ့သည္။

ေမာင္ေမာင့္အား ကြၽန္ေတာ္ ေျပး ေပြ႕ေနသည့္ ခဏအတြင္း၌ပင္ တိုက္ပြဲ ၿပီးဆံုးသြားသည္။ ရန္သူ႔စခန္း တစ္ခု လံုးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိမ္းပိုက္ ရရွိလိုက္ သည္။

နံနက္ခင္း၏ ေနျခည္ေအာက္ တြင္ ရန္သူ အေလာင္းေကာင္မ်ား ျမင္ မေကာင္းေအာင္ ပံုပ်က္ ပန္းပ်က္ ဟိုသည္ ျပန္႔က်ဲ၍ ရွိေနသည္။ ထို တိုက္ပြဲတြင္ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္သာ ညာဘက္ေပါင္တြင္ ဒဏ္ရာရၿပီး ရန္သူ အေသ ခုနစ္ေယာက္ႏွင့္ အရွင္ ႏွစ္ေယာက္ ဖမ္းမိကာ လက္နက္မ်ဳိးစံု ၁၀ လက္ရရွိလိုက္သည္။ အရင္းနည္း နည္းႏွင့္ အျမတ္မ်ားမ်ား ရလိုက္ေသာ တိုက္ပြဲ၊ ရန္သူ ဦးက်ဳိးသြားေသာ အလွည့္ အေျပာင္း တိုက္ပြဲပင္ ျဖစ္သည္။

တိုက္ပြဲတြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ သက္စြန္႔ ဆံဖ်ား တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ေသာ ေမာင္ေမာင္ အား ႏိုင္ငံေတာ္က သူရဲေကာင္းမွတ္ တမ္းဝင္ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက  ေမာင္ေမာင့္အား ဒုတိယ တပ္ၾကပ္ အဆင့္သို႔ တိုးျမႇင့္ ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ေမာင္ေမာင္ ဒဏ္ရာေပ်ာက္၍ ေဆး႐ံုမွ ဆင္းလာေသာ အခါတြင္ သူအလြန္ခ်စ္ေသာ ျမခင္ကို မိသားဖသားပီပီ လူႀကီးစံုရာျဖင့္ ေတာင္းရမ္းေပးခဲ့သည္။ ထိုတိုက္ပြဲသည္ ေမာင္ေမာင့္အတြက္ မေမ့ႏိုင္ေသာ မွတ္တမ္းကေလး တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေတာ့ သည္။

.........................................................................

လူ႔သမိုင္းသည္ တက္ခ်ည္ ဆင္း ခ်ည္၊ နိမ့္ခ်ည္ ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲ ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ ေျပာင္းလဲ ေနသကဲ႔သုိ႔ တစ္ခါ တစ္ရံ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ျမန္ျမန္ ေျပာင္းလဲသည္လည္း ရွိသည္။ လူ႔ေဘာင္အတြက္ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေသာ ဝါဒ စနစ္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း တုိ႔သည္ ၾကာရွည္စြာ တည္တံ့ ခုိင္ၿမဲၿပီး ဆုိးသြမ္း ႐ုိင္းစုိင္း၍ ရက္စက္ ယုတ္မာေသာ ဝါဒစနစ္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႕အစည္း တုိ႔မွာ လူသားတုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ မ်က္ကြယ္ ျပဳခဲ့သျဖင့္ ခဏခ်င္း က်ဆင္း ပ်က္သုဥ္းကာ ျပည္သူ တုိ႔၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကုိ ခံၾကရသည္သာ ျဖစ္သည္။

႐ုိးမ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ အဖြဲ႕သည္ လည္းေကာင္း၊ ဗမာျပည္ကြန္ ျမဴနစ္ ပါတီသည္လည္းေကာင္း ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၅ ရက္တြင္ ျပည္သူတုိ႔၏ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကုိ မ႐ႈမလွ ခံၾကရၿပီး ဗုန္း ဗုန္းလဲကာ ၿပဳိကဲြ ပ်က္စီး သြားခဲ့ရေပသည္။

အလုပ္သမား၊ ေတာင္သူလယ္ သမားမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူအမ်ား ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ျခင္းသည္ တရားေသာစစ္ကုိ ဆင္ႏႊဲျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး ပါဝင္သည့္ တရားေသာဘက္ မွ တုိက္ပြဲဝင္ သူတုိ႔သည္သာ ေရရွည္ တြင္ ေအာင္ပြဲဆင္ၾကရ စၿမဲပင္ ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရသည္ ျပည္သူ အမ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ကာယ အား၊ ဉာဏအား စြမ္းပကားတုိ႔ျဖင့္ စြမ္းအား ရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ ႀကဳိးစား တည္ေဆာက္ ေနခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ေျမာက္ ေဒသ ဗကပ တုိ႔သည္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွ သည္ ယေန႔ အခ်ိန္အထိ နယ္စပ္ေဒသ မ်ားတြင္ အဖ်က္အေမွာင့္ လုပ္ငန္းမ်ား ကုိ အစြမ္းကုန္ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိၾကသည္။

အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးတုိ႔ျဖင့္ စေတးကာ ခက္ခက္ခဲခဲ ရယူခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပုိင္စုိးမႈတုိ႔ကုိ ပ်က္သုဥ္းေအာင္ ဖန္တီး လ်က္ရွိၿပီး တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးကုိ ကြၽန္ ဇာတ္သြင္းရန္အတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကဳိးပမ္း လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိၾကသည္။

တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးဘက္မွ ထာဝရ ရပ္တည္လ်က္ သမုိင္း အစဥ္အလာ ႀကီးမားခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္သည္ ျပည္သူ တုိ႔ႏွင့္ လက္တြဲကာ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသ ဗကပတုိ႔အား ေခ်မႈန္း တုိက္ခုိက္ခဲ့ရာ တစ္ပြဲၿပီး တစ္ပြဲ ေအာင္ပြဲ ဆင္ခဲ့သည္။တရားေသာစစ္ ေအာင္ႏုိင္ေရး အတြက္ ပါဝင္ လုပ္အားေပးၾကေသာျပည္သူမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ ထိုးစစ္ ဆင္၍ တုိက္ခုိက္လ်က္ရွိသည္။ ဗကပတုိ႔ သည္ အ႐ူးမီးဝိုင္း ခံေနရသည့္ႏွယ္ စခန္း မ်ားကုိ စြန္႔ခြာ၍ တရၾကမ္း ဆုတ္ခြာ ထြက္ ေျပးေနၾကရေပၿပီ။

ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ အမွတ္ (-) ေျချမန္ တပ္ရင္းႏွင့္ အတူ တုိက္ပြဲ အသီးသီးတြင္ ပါဝင္ တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။

ပင္ကုိကပင္ သူရ သတၱိရွိေသာ ေမာင္ ေမာင္သည္ ၄င္း၏ တပ္ရင္းႏွင့္ အတူ တကြပင္ ရန္သူ႔ စခန္းမ်ားကုိ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု သိမ္းပုိက္ ရရွိခဲ့သည္။ ဒုတိယတပ္ ၾကပ္အဆင့္မွ တပ္ၾကပ္အဆင့္၊ တပ္ၾကပ္ အဆင့္မွ တပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္သုိ႔ စစ္ဆင္ ေရးအတြင္း၌ပင္ စစ္ေျမျပင္ အဆင့္ တုိး ျမႇင့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

ဗပကမ်ား အလုံးအရင္းႏွင့္ ခုခံ ေနေသာ ပြိဳင့္ေတာင္ကုန္းသည္ ေမာင္ ေမာင္တုိ႔ တပ္ရင္း၏ ေနာက္ဆုံးရည္ မွန္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ ထုိေတာင္ကုန္းထိပ္ ရွိ ရန္သူအား အနီးကပ္ကာ တက္ေရာက္ လွံစြပ္ထုိး တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနစဥ္ ရန္သူ႔ မုိင္းတစ္လုံး နင္းမိ၍ ေမာင္ေမာင္ တစ္ ေယာက္ ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ဳိးသြားခဲ့ရေပသည္။

ခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီး တကားကား ႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနေသာ ေမာ္ကြန္း ဝင္ ဦးေလးႀကီးကုိ အသာတြဲရင္း ခြဲစိတ္ ေဆာင္ အတြင္းသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဝင္လာ ခဲ့ၾကသည္။ အစိမ္းေရာင္ႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ခြဲစိတ္ေဆာင္ တာဝန္ ခံ ဆရာမေလး ညႊန္ျပသည့္ အတုိင္း ေမာင္ ေမာင့္ အခန္းဆီသုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေလွ်ာက္ လွမ္းလာၾကသည္။

တုိင္းျပည္တြင္ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ ခႏၶာကုိ စြန္႔လႊတ္ရဲၾကေသာ စစ္ေဆး႐ုံ အတြင္းတြင္ ေတြ႔ျမင္ ၾကရသည့္ သူရဲ ေကာင္း စစ္သည္မ်ားအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ စစ္သား တစ္ေယာက္ အေနျဖင့္ ရင္ထဲတြင္ ဝမ္းနည္း ဝမ္းသာျဖစ္ေနမိသည္။

မသန္စြမ္း စစ္သည္ကေလးမ်ား ကုိၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ နံေဘးရွိ ဦးေလး ႀကီးကုိ သတိရကာ ငဲ့ေစာင္း ၾကည့္လုိက္ မိသည္။ ဦးေလးႀကီး၏ မ်က္လုံးအစုံ သည္ ၾကမ္းျပင္ဆီသုိ႔ စူးစူးရဲရဲ စုိက္ၾကည့္ေနၿပီး ေမးေၾကာႀကီးမ်ား တင္းေန ေအာင္ အံကုိ ႀကိတ္ထားသည္။ ကြၽန္ ေတာ့္ရင္ထဲ၌ မည္သုိ႔ ခံစားရသည္ကုိ ထုိးေဖာက္ ျမင္သည့္ႏွယ္။

"ဦးေတာ့ ဝမ္းမနည္းဘူး၊ စစ္သား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ အခုလုိ စြန္႔လႊတ္ရဲ တာကုိ ဂုဏ္ယူတယ္။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးကုိ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ကာကြယ္ရမွာ ဦးတုိ႔၊ ဗုိလ္ႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရာပါ တာဝန္ပဲ၊ ေတာက္- ဦးေျခ ေထာက္သာ ေကာင္းရင္ ဒီရဲေဘာ္ေလး ေတြနဲ႔ တြဲၿပီး ရန္သူကုိ တုိက္လုိက္ခ်င္ ေသးတယ္"

စစ္သားႀကီး၏ သံမဏိ စိတ္ဓာတ္ ကုိ ၾကားသိ လုိက္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ ကုိယ္လုံး ၾကက္သီးေမြးညင္း မ်ားပင္ ထသြားမိသည္။

"ေတာ္ပါေတာ့ ဦးေလးရယ္၊ တုိင္း ျပည္အတြက္ ဦးေလးအဖုိ႔ တာဝန္ေက်ပြန္ လြန္းလွပါၿပီ။ ဒီတာဝန္ေတြကုိ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔၊ ေမာင္ေမာင္တုိ႔ တစ္ေတြ ပခုံး လႊဲေျပာင္း ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါတယ္။"

စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေလွ်ာက္ လွမ္းလာၾကရာ ေမာင္ေမာင့္ အခန္းဝသုိ႔ ေရာက္သည္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ ေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ခနဲ ရပ္တန္႔ သြားသည္။

ျမခင္...။ ေသခ်ာပါသည္။ ျမခင္မွ ျမခင္အစစ္။ မေတြ႔ရသည္မွာ ေလး၊ ငါး၊ ဆယ္ႏွစ္ ၾကာသည့္တုိင္ အသားညဳိညဳိ၊ ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္ ေတာင့္ေတာင္၊  မ်က္လုံး မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ျမခင္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိသည္။ မွန္ျပတင္းမွ ထုိးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ေနသည့္ ဝင္လုဆဲ ေနျခည္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္တြင္ ျမခင္၏ မ်က္ႏွာ သည္ ျပဳံး၍ ေနသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဝင္းလက္ ေတာက္ပေန သည့္ ျမခင္၏ မ်က္လုံး အစုံတြင္ မ်က္ ရည္ၾကည္တုိ႔ ရစ္ဝုိင္း သုိင္းဖြဲ႕လ်က္ရွိေန သည္။ျမခင္တစ္ေယာက္ ျပဳံးေနသည္ လား၊ ငုိေနသည္လား ကြၽန္ေတာ္ ခြဲျခား မရ။ သူ႔အျပဳံးတြင္ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္။

"အစ္ကုိ ...အစ္ကုိ ဘာမွ အား မငယ္နဲ႔ေနာ္၊ ျမခင္ အစ္ကုိ႔ ေဘးနားမွာ ရိွေနတယ္ေလ"

ျမခင္ အသံသည္ တုန္ခါလ်က္ ရွိ ၿပီး လႈိက္လွဲ ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းေန သည္။ ျမခင္၏ လက္အစုံသည္ ေမာင္ ေမာင္၏ တစ္ဖက္တည္းသာ က်န္ရွိေသာ ညာလက္႐ုံးကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ ကုိင္ထားရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေန သည္။

"ျမခင္ေလ ပညာမတတ္ေပမယ့္ ေဈးေတာ့ ေရာင္းတတ္ပါတယ္။ ေဈး ေရာင္းၿပီး အစ္ကုိ႔ကုိ ျမခင္ ရွာေကြၽးမယ္၊ အစ္ကုိ ဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္"

ခ်စ္ခင္ပြန္းကုိ အားေပးစကား ေျပာၾကားရင္း ျမခင္ ရင္တြင္းမွ ႐ႈိက္သံ သဲ့သဲ့တုိ႔သည္ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တြင္တုိးတုိးညင္းညင္း ထြက္လာသည္။

ျမခင္၏ မ်က္ဝန္း အစုံမွ ပါးျပင္ ထက္သုိ႔ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာသည့္ မ်က္ရည္ပူမ်ားကုိ ယမ္းခုိး ႐ုိက္ထား သျဖင့္ မ်က္လုံး ႏွစ္ဖက္စလုံး ပတ္တီး စည္းထားေသာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ မျမင္ရ၍ ေတာ္ေသးသည္။

"ျမခင္ အားမငယ္နဲ႔ကြာ၊ အစ္ကုိ႔ မွာ ေျခတစ္ဖက္နဲ႔ လက္တစ္ဖက္မရွိ ေတာ့ေပမယ့္ ေျခတစ္ဖက္နဲ႔ လက္တစ္ဖက္ က်န္ေနေသးတာပဲ၊ တုိင္းျပည္ တာဝန္ကုိ က်ရာ အခန္းက အစ္ကုိထမ္းေဆာင္ ႏုိင္ပါေသးတယ္ကြာ"

ျမခင္ထံမွ ႐ႈိက္သံတစ္ခ်က္ သိမ့္ ခနဲ ထြက္လာသည္။

"ျမခင္ မင္းငုိေနတာလားဟင္"

ျမခင္တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္မ်ား ကုိ ကမန္းကတန္းသုတ္ၿပီး ျပဳံးလုိက္သည္။

"မငိုပါဘူးအစ္ကုိရယ္၊ ျမခင္မငို ပါဘူး၊ ျမခင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ငုိရမွာလဲ၊ အစ္ကုိ႔အတြက္ ျမခင္ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံး ပါဘူး အစ္ကိုရယ္။ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး တုိင္းျပည္ တာဝန္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းရြက္ခဲ့တဲ့ အစ္ကို႔ လို စစ္သားေကာင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိန္းမ ျဖစ္ရတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူလို႔ မဆံုးပါ ဘူး အစ္ကို"

"ျမခင္ ..."

"ေျပာပါအစ္ကို၊ ျမခင္အနားမွာ ရွိပါတယ္"

"အစ္ကို႔ သားႀကီးေကာ ပါလား ဟင္ ..."

"ပါလာပါတယ္ အစ္ကို၊ အစ္ကို႔   ခုတင္နံေဘးက ခံုေပၚမွာ ထုိင္ေနပါ တယ္"

"အစ္ကို႔သားႀကီးကို ခုတင္ေပၚ တင္ေပးစမ္းပါ"

"ဟုတ္ကဲ႔ အစ္ကို"

တစ္ဖက္တည္းသာ က်န္ရွိေသာ လက္ျဖင့္ သားငယ္ကိုတင္းတင္းက်ပ္ က်ပ္ေပြ႕ဖက္ရင္းမွ ...

"သားႀကီး"

"ဗ်ာ ေပေပ"

"ငါ့သားႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မ လဲဟင္ - သား"

သားငယ္သည္ မိခင္၏မ်က္ႏွာ ကို သမင္လည္ျပန္ ျပန္ၾကည့္ကာအတန္ၾကာ စဥ္းစား၍ ေနသျဖင့္ ျမခင္ ကဝင္ေရာက္ အားေပးလုိက္သည္။

"သားႀကီး - ေျပာလုိက္ေလ၊ ေဖေဖႀကီး ေမးေနတာေျဖလိုက္"

"ေပေပ့လို ၾကစ္တားႀကီးလုပ္ မယ္"

"ဒါမွေဖေဖ့ သားႀကီးကြ။ ဖေအ့  တာဝန္ကို ပခံုးေျပာင္း ယူမယ့္ သားႀကီး ေဟ့"

ဝမ္းသားအယ္လဲ ေအာ္လုိက္ေသာ ေမာင္ေမာင္၏အသံသည္ အခန္းတြင္းမွ တုန္ခါ၍ အခန္းဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔ ပ်ံ႕လြင့္ထြက္လာသည္။

ကြၽန္ေတာ့္ ရင္တြင္းသို႔ ႐ိုက္ခတ္ စိမ့္ဝင္ ၍ သြားသည္။

ေမာင္ေမာင္၏ တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္တြင္းသို႔ သာမက တရားေသာစစ္ကို ဆင္ႏႊဲ ေနၾကေသာ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး၏ အသည္းႏွလံုး အတြင္းသို႔တုိင္ ထုိးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ သြားေပမည္မွာမုခ်။

"ေအးပါ ... ငါ့သားဟာ စစ္သား ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ငါ့ေျမး   ဟာလည္း စစ္သားပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ အိုကြာ    တို႔တစ္မ်ဳိးလံုးဟာ တို႔တုိင္းျပည္ကာ ကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အတြက္ စစ္သား ေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္ေဟ့"

ခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီး တကားကားႏွင့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ႀကံဳးဝါးကာ ေမာင္ ေမာင့္အခန္းတြင္းသို႔ လွမ္းဝင္သြား ေသာ စစ္သားအိုႀကီး၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ  ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္ အခန္းဝတြင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရပ္လ်က္ ေငးငိုင္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ဧရာဝတီသည္ ျမစ္ဖ်ားမွ သည္ ျမစ္ဝဆီသို႔ တသြင္သြင္ အဆက္မျပတ္ စီးဆင္း၍ ေနသည္။ ယခင္ကလည္း  စီးဆင္း ေနခဲ့သည္။ ယခုလည္း စီးဆင္း ေနဆဲပင္။ ေနာင္တြင္လည္း ကမၻာ တည္သေရြ႕ စီးဆင္း ေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။

တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ စစ္သား အုိႀကီး ဒုတိယ အရာခံ ဗိုလ္ေအာင္ထြန္း သည္ သူ၏ ေျခတစ္ဖက္ကို စေတး၍ တုိင္းျပည္အတြက္ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူေပးခဲ့သည္။

ေမာ္ကြန္းဝင္ စစ္သားအိုႀကီး၏ သား စစ္သားကေလး ေမာင္ေမာင္၊ ဒုတိယ တပ္ၾကပ္မွသည္ တပ္ၾကပ္ႀကီး အထိ စစ္ေျမျပင္တြင္ ရာထူး အဆင့္ဆင့္  ရရွိခဲ့ေသာ သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းဝင္တပ္ၾကပ္ႀကီးေမာင္ေမာင္၊ ဖခင္၏ မၿပီး ဆံုးေသးေသာ တာဝန္ကို ဖခင္ထံမွ ပခံုးလႊဲေျပာင္း ယူကာ ေျခတစ္ဖက္ႏွင့္  လက္တစ္ဖက္ ကို စြန္႔လႊတ္၍ တုိင္းျပည္ ၏ လြတ္လပ္ေရးကို အဓြန္႔ရွည္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးခဲ့သည္။

ေၾသာ္ -တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ဳိး၏ တုိင္းခ်စ္ျပည္ ခ်စ္စိတ္သည္ သားစဥ္ ေျမးဆက္တုိင္ ေအာင္ ကမၻာတည္ သေရြ႕ ဧရာဝတီျမစ္ ႀကီးႏွယ္ပင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ တသြင္သြင္  စီးဆင္း ေနေပေတာ့မည္ တကား ။ ။

သိန္းစိန္ထြန္း

(မင္းရန္ေအာင္ စစ္ဆင္ေရးမွ တုိက္ပြဲဝင္ စစ္သည္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳ လ်က္)

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ျမဝတီ မဂၢဇင္းကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္႐ံုး (ၾကည္း)၊ ျပည္သူ႔

ဆက္ဆံေရးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရး ညႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ံုး လက္ ေအာက္ရွိ

 ျမဝတီ စာေပတုိက္မွ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔က စတင္ ထုတ္

ေဝျခင္းျဖစ္ၿပီး ယခုဝတၳဳမွာ  ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ျမဝတီ

မဂၢဇင္းတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး  ယခု ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။

9:03 AM Share: